Trichoskopia

Tricho­sko­pia to bada­nie struk­tu­ry włosów i skóry głowy za pomo­cą vide­oder­ma­to­sko­pu. Bada­nie jest bezbo­le­sne i niein­wa­zyj­ne. Tricho­sko­pia umoż­li­wia ocenę stanu włosów oraz skóry głowy, a także okre­śle­nie chorób derma­to­lo­gicz­nych jak łojo­to­ko­we zapa­le­nie skóry czy rodza­ju łysie­nia. Lekarz wyko­nu­ją­cy bada­nie anali­zu­je  obraz uzyska­ny z części czoło­wej, skro­nio­wej i poty­licz­nej. Dzię­ki  70-krot­ne­mu powięk­sze­niu lekarz trycho­log może ocenić stan włosów oraz skóry głowy oraz okre­ślić rodzaj łysie­nia czy chorób skóry głowy.

Trichoskopia — wskazania

Tricho­sko­pia jest bada­niem umoż­li­wia­ją­cym ocenę struk­tu­ry włosów i skóry głowy. Wska­za­niem do wyko­na­nia bada­nia jest osła­bio­na kondy­cja włosów, nadmier­na utra­ta włosów, zmia­ny na skórze głowy jak: zaczer­wie­nie­nie lub guzki. Tricho­gram zale­ca­ny jest również w diagno­sty­ce  łojo­to­ko­we­go zapa­le­nia skóry, a także osobom bory­ka­ją­cym się z łysie­niem plac­ko­wa­tym, w celu kontro­lo­wa­nia prze­bie­gu choroby.

Trichoskopia — jak przygotować się do badania?

Zabieg tricho­sko­pii jest całko­wi­cie bezpiecz­ny i bezbo­le­sny., może być wyko­ny­wa­ny u osób w różnym wieku, również u kobiet w ciąży. Przed wyko­na­niem bada­nia nie nale­ży myć włosów przez około  czte­ry dni, a także niewska­za­ne jest stoso­wa­nie kosme­ty­ków do styli­za­cji włosów. W przy­pad­ku włosów farbo­wa­nych, tricho­sko­pię wyko­nu­je się po upły­wie dwóch tygo­dni od kolo­ry­za­cji. Zazwy­czaj tricho­sko­pia trwa około 30 minut.

Wynik trichoskopii, a leczenie łysienia plackowatego i łojotokowego

Tricho­sko­pia najczę­ściej stoso­wa­na jest  w przy­pad­ku nadmier­nej utra­ty włosów spowo­do­wa­nej łojo­to­ko­wym zapa­le­niem skóry oraz łysie­niem plac­ko­wa­tym. Właści­wa diagno­za umoż­li­wia wdro­że­nie efek­tyw­ne­go lecze­nia i uzyska­nie pożą­da­nych rezul­ta­tów. Łysie­nie łojo­to­ko­we jest bezpo­śred­nio zwią­za­ne z łojo­to­ko­wym zapa­le­niem skóry. W lecze­niu tego rodza­ju łysie­nia istot­nym elemen­tem jest zasto­so­wa­nie odpo­wied­nich leków, które mają na celu zmniej­sze­nie ilości wydzie­la­ne­go sebum oraz wyka­zu­ją dzia­ła­nie prze­ciw­grzy­bi­cze i prze­ciw­za­pal­ne. Najczę­ściej w lecze­niu łojo­to­ko­we­go zapa­le­nia skóry stosu­je się szam­po­ny i płyny  zawie­ra­ją­ce keto­ko­na­zol, siar­kę, ichtiol, cyklo­pi­roks, piry­tio­nian cynku. W lecze­niu łojo­to­ko­we­go zapa­le­nia skóry bardzo istot­na jest również właści­wa pielę­gna­cja oraz dieta boga­ta w produk­ty zawie­ra­ją­ce cynk, selen oraz wita­mi­ny z grupy B. Łojo­to­ko­we zapa­le­nie skóry jest choro­bą o charak­te­rze prze­wle­kłym i wyma­ga zasto­so­wa­nia długo­trwa­łe­go lecze­nia, które znacz­nie wpły­wa na popra­wę kondy­cji włosów, a w efek­cie na zaha­mo­wa­nie ich wypadania.

Do najczę­ściej stoso­wa­nych metod lecze­nia łysie­nia plac­ko­wa­te­go nale­żą: kura­cja prepa­ra­ta­mi o dzia­ła­niu immu­no­su­pre­syj­nym: korty­ko­ste­ro­idy poda­wa­ne doust­nie lub miej­sco­wo i cyklo­spo­ry­na poda­wa­na doust­nie, stoso­wa­nie płynu na porost włosów zawie­ra­ją­cym 5% minok­sy­dy­lu, wcie­ra­nie płynu dwa razy dzien­nie może powo­do­wać zaczer­wie­nie­nie lub łusz­cze­nie skóry głowy, stoso­wa­nie miej­sco­wej immu­no­te­ra­pii, która według badań jest najsku­tecz­niej­szą meto­dą lecze­nia  plac­ko­wa­te­go, w tym przy­pad­ku stosu­je się aler­ge­ny kontak­to­we, które mają na celu wywo­ła­nie kontak­to­wej nadwraż­li­wo­ści. Tricho­sko­pia to bezbo­le­sna meto­da, która umoż­li­wia właści­wą diagno­zę chorób skóry głowy oraz rodza­ju łysienia.