Łodyga włosa charakteryzuje się grubością ok. 0,07–0,09 mm i dowolną długością. Łodyga włosa aż w 97 % składa się z keratyny. Łodyga włosa jest jedyną widoczną częścią struktury włosa. Z cebulki włosa ok. 20–30 razy w ciągu całego życia pojawia się łodyga włosa, która ulega osłabieniu, a następnie zanika pod skórą. Łodyga włosa składa się z rdzenia włosa, warstwy korowej złożonej z mikrowłókien oraz powłoczki włosa.
Cykl wzrostu włosa
Cykl wzrostu włosa dzieli się na trzy fazy. Anagen to najdłuższy i najintensywniejszy cykl wzrostu włosa. W fazie anagenu włosy cebulki włosów charakteryzują się całkowitym zabarwieniem i nieregularnością. W tej fazie wzrostu włosa ich ilość wynosi aż 80–90%. Anagen to najdłuższy okres wzrostu, ponieważ włosy w tej fazie znajdują się od 4 do 6 lat. Włosy w fazie katagenu czyli w okresie przejściowym znajdują się zaledwie od 2 do 4 tygodni, natomiast włosy w fazie telogenu czyli w okresie spoczynku znajdują się od 2–4 miesięcy. Telogen nazywany jest również fazą spoczynku, ponieważ w tym okresie włosy powoli stają się słabsze i zostaje zahamowany wzrost włosa. Pod koniec fazy telogenu włosy zaczynają wypadać.
Łysienie anagenowe
Łysienie anagenowe, zwane również łysieniem dystroficznym występuje w przypadku częściowej lub całkowitej utraty włosów będących w fazie wzrostu. Łysienie anagenowe dotyczy zarówno osób starszych, jak i młodszych. Najczęstszą przyczyną łysienia dystroficznego jest czynnik drażniący, który wpływa na osłabienie włosów będących w fazie anagenu, a w efekcie na ich wypadanie. W przypadku tego rodzaju łysienia włosy odrastają po wyeliminowaniu szkodliwych czynników. Łysienie anagenowe objawia się słabszymi, cienkimi i nieestetycznie wyglądającymi włosami, a także ich nadmierną utratą Łysienie dystroficzne najczęściej diagnozuje się przy pomocy trichogramu, który pozwala określić ilość włosów znajdujących się w danej fazie. Prawidłowy wynik badania to:
- 66–96 % włosów w fazie anagenu,
- 6% włosów w fazie katagenu,
- 2–18% włosów w fazie telogenu.
Nieprawidłowy wynik badania trichogramem jest jedną z metod diagnostyki łysienia anagenowego. W leczeniu łysienia anagenowego zazwyczaj nie jest konieczne stosowanie dodatkowych preparatów , zwłaszcza w przypadku chorób nowotworowych. Zakończenie chemioterapii i radioterapii wpływa na regenerację mieszków włosowych i ponowny wzrost włosów. Eliminacja szkodliwego czynnika zazwyczaj jest najskuteczniejszą metodą leczenia łysienia anagenowego. W niektórych przypadkach konieczne może być stosowanie preparatu zawierającego minoksydyl, który wpływa na przyspieszenie wzrostu włosów.
Łysienie telogenowe
Łysienie telogenowe zalicza się do najczęstszych schorzeń powodujących nadmierną utratę włosów. Nazwa łysienia telogenowego związana jest z trzecią fazą cyklu życia włosa, zwaną telogenem. Telogen to faza, w której włos stopniowo ulega osłabieniu, a następnie wypada. Faza ta trwa zazwyczaj od 3 do 6 miesięcy. Zazwyczaj 10% włosów znajdują się w fazie telogenu. W przypadku, gdy 60–80% włosów znajduje się w fazie telogenu można mówić o łysieniu telogenowym. W przypadku tego rodzaju łysienia widoczne jest znaczne przerzedzenie się włosów. Łysienie telogenowe objawia się częściową utratą włosów na skórze głowy, a także na nogach, rękach czy pod pachami. Łysienie telogenowe powoduje przerzedzanie się włosów, ale w przeciwieństwie do pozostałych rodzajów łysienia, po pewnym czasie następuje ich ponowny wzrost. Łysienie telogenowe zazwyczaj nie powoduje całkowitej utraty włosów. W leczeniu łysienia telogenowego najważniejszym czynnikiem jest usunięcie przyczyny nadmiernej utraty włosów, dlatego stosowanie specjalistycznych kosmetyków pielęgnacyjnych nie przynosi oczekiwanych rezultatów. W leczeniu łysienia telogenowego bardzo ważna jest prawidłowa diagnoza, dlatego najlepiej skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednią kurację.
